Wassenaar – Alleen in het “Midwinter”-seizoen (vanaf de Advent tot Driekoningen) is het, volgens traditie’s die teruggaan tot de Germaanse joelfeesten, toegestaan het eeuwenoude, sonore, klagelijke en mistroostige geluid te laten horen van de Midwinterhoorn.
De hoorn wordt geblazen om de midwinter, de zonnewende, te vieren en om de boze geesten, de “witte wieven”, de tovenaars, spoken en “Derk de Beer”, een geest op een everzwijn, te verjagen.
De “kruier moest het joelrad weer in beweging zetten”, de zon doen herrijzen en de natuur herleven. Het wagenwiel met brandend stro, het mytische vuurwiel, moest rollen om de mensen gerust te stellen.
Wodan, de Germaanse oppergod, rijdt in deze tijd zijn “Wilde Jacht” door de lucht op zijn paard met zijn leger van de “Andere Wereld”, de voorouders, en jachthonden. Hij jaagt op de wolf Fenrir die de zon zou opslokken waardoor het donker zou blijven. Vandaar wordt ook wel gesproken over de “Wolfstijd”. Ook de godin Holda, Vrouw Holle, was er bij. Vrouw Holle beschermde de levenden en dekte de doden toe.
Tijdens de joelfeesten werd het joelblok, een groot stuk hout met dennenappels, hulst en mistletoe, aangestoken, dat twaalf nachten (Kerst tot Driekoningen) moest blijven branden. Deze “moedersnachten” eren de wijze vrouwen en hun Germaanse beschermgodin Freija, dochter van Njord. De “Buche de Noel” taart is de culinaire interpretatie van het joelblok.
Deze Germaanse traditie zie je in veel vormen terug. In Scandinavische en de Keltische cultuur, in het Romeinse midwinterfeest “Saturnalia”, en in de Halloween-, Sinterklaas- en Kerst- en de lichtfeesten.
De Midwinterhoorn wordt solo geblazen. Wel wordt er op afstand gereageerd (geantwoord) op een andere blazer. Er is geen bepaalde melodie voorgeschreven; elke blazer maakt zijn eigen combinatie van tonen. De hoorns zijn ambachtelijk van hout gemaakt en hebben ieder een aparte toonkleur en eigen vorm. Ook het mondtuk, de “happe”, is van hout, hetgeen het blazen niet erg makkelijk maakt.
In de oorlog zou er tussen boerderijen in het oosten van het land ook wel geseind zijn als er onraad was, zoals razzia’s die gevaar opleverden voor de onderduikers.
In de 17e en 18e eeuw werd de hoorn ook wel gebruikt om te waarschuwen voor controles op “paapse stoutigheden”, de schuilkerkjes, of als er hulp nodig was of om smokkelaars te waarschuwen.
Als cultureel centrum voor traditioneel en romantisch landleven brengt de Stoeterij het midwinterblazen in Wassenaar weer tot leven 11/12/21/22 december http://www.gippp.nl/wonderlandchristmasrides/
